سردترین نقطه شناخته شده در منظومه شمسی، خیلی از زمین دور نیست. در سال 2009 مدارگرد اکتشافی ناسا دهانه‌ای را در نزدیکی قطب جنوب ماه شناسایی کرد که در بخش سایه ماه قرار دارد. دمای این منطقه تنها 33 درجه کلوین (240- درجه سانتی‌گراد) است؛ دمایی به مراتب سردتر از هر دمایی که بر روی پلوتوی سرد و تاریک اندازه‌گیری شده است. با ادامه کاوش‌ها و بهبود وسایل اندازه‌گیری، این رکورد ممکن است به نقطه ی دیگری در منظومه شمسی انتقال داده شود. قمر سیاره‌ای غیر از زمین و یا شاید سیاره کوتوله دیگری که به مراتب دورتر از پلوتو نسبت به خورشید قرار دارد. سیاره‌ای که شاید دهانه‌های آتشفشانی پوشیده و سرد مختص به خود را داشته باشد.
اما در ماورای منظومه شمسی، صخره‌های به مراتب سردتری وجود دارد. احتمالا سردترین این سیارک‌های تنها و آواره در فضاهای خالی بین کهکشانی قرار گرفته‌اند. دمای این نقاط که تنها توسط تابش ضعیف زمینه کیهانی به جا مانده از مهبانگ و اندک نور ستارگان دوردست گرم می‌شوند، احتمالا نباید بیشتر از 3 درجه کلوین باشد.
از آنجایی‌که تابش زمینه کیهانی با دمای 2.7 درجه کلوین در تمام عالم پراکنده است، امکان دارد تصور کنید که هیچ جایی نمی‌تواند سردتر از این دما وجود داشته باشد. اما بر خلاف تصور شما، یک توده ی گازی به نام سحابی بومرنگ که 5 هزار سال نوری از زمین فاصله دارد، دمایی تنها برابر 1 درجه کلوین دارد. این سحابی به سرعت در حال گسترش است که باعث میشود گاز موجود در آن به طرز تاثیر گذاری سرد شود؛ فرایندی که مشابه سیستم خنک‌کننده یک یخچال خانگی یا دستگاه تهویه مطبوع است.
با وجود اینکه سحابی بومرنگ به عنوان سردترین جسم طبیعی کشف شده شناخته میشود، جایی بر روی زمین وجود دارد که در آنجا انسان روی دست طبیعت بلند شده است. در سال 1382 دانشمندان موفق شدند در یکی از آزمایشگاه‌های موسسه فناوری ماساچوست ابری از اتم‌های سدیم را تا دمای 0.45 نانوکلوین سرد کنند. دمایی که کمتر از نیم میلیاردیم درجه بالاتر از صفر مطلق است و به نظر می‌رسد که سردتر از هر دمایی است که عالم با همه گستردگی خود بتواند کاربردی برای آن داشته باشد
درجه ,دمایی ,سرد ,دمای ,زمین ,کلوین ,درجه کلوین ,از زمین ,به مراتب ,سردتر از ,داشته باشد
درباره این سایت